Monday, February 12, 2007
Pusakal
Siyam ang buhay
ng pag-ibig ko sa iyo;
walong beses itong pinatay
ng iyong pagsisinungaling,
walong beses ko itong binuhay
sa paniniwalang may
biyaya ang naghihintay;
sa ikasiyam nitong buhay
inutusan mo ang pusakal
kong pag-ibig
na sunggaban ang aking hapunan
at dahil gutom
umakyat ito sa mesa,
kinagat ang ulo ng tamban,
binitbit ang buntot ng tuyo,
at dinilaan ang malamig na sinabawan,
ngunit pagdating sa iyong pintuan
ay humalakhak ka lang at
binuhusan ng malamig na tubig
ang pusakal kong pag-ibig,
sa galit ay pinutol ko
ang ulo nito at pinaanod
sa maitim na kanal
sabay luha at sigaw
Tarages kang pusakal ka!
Gugmang Iniring
Taas ang kinabuhi
sa akong gugma nimo;
kawalo nimo gilubong ni
sa imong mga pagpamakak,
kawalo ni nako gibanhaw
sa paglaom nga masantos
ang gahulat ug gapailob,
sa ikasiyam nga kinabuhi
gisugo nimo ang nag-iniring
nakong pagbati
nga sungkabon ang akong
mga tinakluban;
ug tungod kay sirok sa imuha,
mikatkat ni sa lamisa,
gitangag ang ulo sa tamban,
ug gitilapan ang mga subak ug utan,
pag-abot sa imong pirtahan
imo ra man kahang gikataw-an
ug gibubuan sa mabugnawng tubig,
sa akong kapungot
akong giputlag liog ang iring
ug gipaanod sa kanal
dungan syagit ug hinaot
nakadungog ka,
Nnnggayawa kang iringa ka!
-Feb 12, 2007-
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
masyado namang masakit yan. featured ka sa ukayablog.hehe
Post a Comment