Sunday, June 14, 2009
Cebu Paingon Nasipit.
Kung gitabok man nato
ang lawod karon kini tungod kay
nahuman na ang tanan sa Cebu, Nay;
ang buhagay sa uwan, ang mga naanod
sa lunop, ang kakulba sa umaabot nga buhawi,
tanan nalansang na sa imong katre karon
kung asa tul-id ang imong tiil
ug nabawg ang imong pahiyom.
Way laing hayag gawas sa nagbukal bukal
nga dagat sa salog sa barko,
bisan ang langit way liting
mibaglis sa iyang hawanan,
bisan ang mga bakal sa pantawan
amang nga giluom ang katognaw
aning atong byahe karon.
Layo pa ang kadlawon,
apan buot nakong ilabay ang akong kasing kasing
sa dagat aron kaunon ni sa mga mantas nga pating
og duha tang mangatulog inig abot sa Nasipit.
June 12, 2009
ang kinaiya sa pag-inusara
Naa sa lasa sa french fries;
inig tuslo nimo sa ketsap,
inig paak nimo sa patatas,
managhan ni sa atop sa imong baba,
ibabaw sa imong dila.
Naa ni naglangoy sa usa ka
plastik nga baso sa kape;
mutiglom-mupaibabaw, mutuyok-tuyok
mahimong buwa, mukuyog sa hangin,
mutapot sa baga sa sigarilyo
nga yupyupon aron magtapok sa ash tray.
Madunggan nimo ang laguto niya
sulod sa baso sa mga nagtanday nga ice,
madunggaan nimo ang pasumbingay niya
sa mga bag-ong bokabularyo sa imong dila
sama sa mga nagbitay nga suga
sa lumad nga kisame sa karaang coffee shop.
Ug bisan pang kinsang grupo ang
imong mahimamat sa gamayng kompyuter
mutaguktok ang kahagtok sa pag-inusara
sa kada lakaw sa imong browser,
makiglumba sa uploading ug downloading.
Tungod kay ang pag-inusara,
anak sa liking kawayan
imong gisagop, imong gipasilungan
dihang mibiya ka sa imong balayng natawhan.
June 13, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)